برایم سخت است که به توصیف نثر شاهرخ مسکوب بپردازم.
صرفا امروز بسنده میکنم به نقل توصیفی که از محمود دولت آبادی در کتاب «روزها در راه» آمده است.
این عکس او را بسیار دوست دارم و اینجا گذاشتم تا شما هم ببینید:

محل کار و زندگی شاهرخ مسکوب در پاریس
«روزها در راه» مجموعه یادداشت های روزانه شاهرخ مسکوب است.
به سبک همیشگی مسکوب؛ سهل و ممتنع.
«مسکوب اقلیم حضور بود، او از آثارش بزرگتر بود.»
داریوش شایگان
خب برایم جالب بود که محمود دولتآبادی را چطور توصیف کرده است؟

شستشو دادن روح.
چون خودم سابقه نیمروز بودن در کنار محمود دولت آبادی را دارم، دقیقا میفهمم که حرفش چیست.
گزارش دیدار من با محمود دولت آبادی
دوست عزیز حسین قربانی هم در وبلاگش مطلبی از شاهرخ مسکوب نوشته که میتوانید در لینک زیر بخوانید:
ترکیبی از صبح و بیابان و خاک آسمان. خاک آسمان. عجب کلماتی.
راستی بهنام. دیدارت با دولتآبادی رو هم چند بار خوندم. حرفهای دوستداشتنیای هست داخلش.
واقعا این بشر، شاهرخ مسکوب، اعجوبه ای هست در نوشتن.
هروقت زمان داشتی یک قسمتی اختصاص بده به نوشته هاش.
ممنون از زمانی که گذاشتی. امیدوارم برات مفید بوده باشه.
بهنام. میخوام این عبارت شستشوی روح رو از نوشتهات قرض بگیرم. بهترین از این، الان عبارتی سراغ ندارم برای اون چیزی که میخوام بنویسم.
امیرمحمد این رو من صرفا نقل کردم از شاهرخ مسکوب 🙂
احتمالا باید اجازه اش رو از اون بگیری ولی خب چه مشکلی داره؟ بنویس آقا بنویس:)