ایمان نظری مطلبی در وبلاگش نوشته بود تحت عنوان: فرصت اشتباه.

یک جایی از این می‌گوید که اگر همه مثل من خوش شانس نباشند چه؟ خب امروز می‌خواهم از یکی از شانس های بزرگ زندگی‌ام بگویم: آشنایی با محمدرضا شعبانعلی.

اوایل دانشگاه بود (سال 93 یا 94) که در اینستاگرام جمله‌های کوتاه و قصار دست‌نویسی دیدم. با پیگیری این جملات به صفحه محمدرضا شعبانعلی و بعد به روزنوشته‌ها رسیدم. پیگیر افراد صاحب نظر بودن را یکی از ویژگی های خوب خودم می‌دانم.

• هنر خواندن جملات کوتاه

این چنین شاید ایمپاستر درون ذهنم هم آرام می‌گیرد. می‌گویم جهان با شانس و تصادف خوب (از نظر من البته) باعث شده است که من به فرد بهتری تبدیل شوم؛ خب همین شانس را در اختیار بقیه می‌گذارم، اگر خوب استفاده کنند که همه با هم رشد می‌کنیم و اگر نه خب من شانسِ رسیده به من را در اختیارشان قرار داده بودم.

من تا الان این فرصت را نداشته‌ام که محمدرضا شعبانعلی را از نزدیک ببینم، اما ساعت‌ها با نوشته‌هایش و متمم زندگی کرده‌ام. بی‌شک یکی از بزرگترین اتفاقات زندگی من آشنایی با محمدرضا بوده است و بعد پیگیری حرف‌ها و افکارش.

خیلی دوست داشتم که حداقل یک بار او را از نزدیک ببینم. متاسفانه با بودن کرونا فعلا چنین شانسی نداریم. امیدواریم (به قول خودش) ازین نابخت‌آزمایی به خوبی گذر کنیم و دورهمی با بچه‌های متمم داشته باشیم.

محمدرضا عزیز تولدت مبارک و امیدوارم که در کنار خانواده‌ات شاد وسلامت باشی.