گاها در خلوت خودم به این فکر می‌کنم که اگر انسانِ امروزی، 40 سال در زمان به عقب سفر می‌کرد، چگونه وقت گذرانی می‌کرد؟ نه اینستاگرامی، نه تلگرامی جز روزنامه و دورهمی های همیشگی.

حالا فرض کنید یک انسان در 50 سال آینده به عکس های پدربزرگ و مادربزرگش در پردازنده مردمک اش نگاه می‌کند و می‌گوید چطور این وسایلِ 150 گرمی را با خود حمل می‌کردند؟

یا یک تکه وسیله جمع شونده برای نگه داشتن گوشی موبایل آن هم برای سلفی؟ بعد نفس راحتی می‌کشد و خدا را شکر می‌کند که در دورانی است که زندگی راحت تر است.

احتمالا این کارها را ما هم می‌کنیم، زمانی که درد کشیدن یک انسانِ قرن نوزدهمی از پوسیدگی دندان ساده ای را در تلویزیون می‌بینیم.

 شاید هم 60 سال بعد اسم سرطان همان تداعی را برای بچه های دبستان داشته باشد که طاعون برای ما دارد.

آینده پژوهی و پیش بینی همیشه جزوی از خیال پردازی ها و علایقم بوده است.

در سال 1899 گروهی از نقاشان به سرپرستی جین مارک کوت تصمیم گرفتند تا کارت پستال هایی با عنوان «در سال 2000» طراحی کنند. یک تصویرِ قرن نوزدهمی از سال 2000.

 تعدادی از عکس هارا اینجا میگذارم.

کارهای مشابهی هم در مسکو و آلمان انجام شده است. بقیه عکس ها را در لینک زیر می‌توانید ببینید:

https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:France_in_XXI_Century_(fiction)