با کلمه «دانشجو» راحت نبوده و نیستم. نمی‌دانم چرا شاید به دلیل مجموعه کلمات با بار منفی‌ای باشد که با این کلمه به ذهنم سرازیر می‌شود. برای همین تیتر را کمی متفاوت انتخاب کردم: جویندگان دانش. کلمه‌ای همچون «یادگیرنده» دوست داشتنی‌تر است در نگاهم. بگذریم.

امروز در تقویم ها روز دانشجو است. مناسب دیدم تقدیم کتاب «عقلانیت و توسعه یافتگی ایران» را در اینجا بیاورم تا جلو چشمم باشد:

تقدیم به دانشجویان:

دانشجویانی که عقلشان بر احساسشان غلبه می‌کند،

دانشجویانی که برای تحمل آرای دیگران،تمرین می‌کنند،

دانشجویانی که به واسطه‌ی زحمتی که می‌کشند،همیشه خسته‌اند،

دانشجویانی که برای چهل سال آینده‌ی خود، برنامه دارند،

دانشجویانی که فرق بین هشت و هشت و یک دقیقه را می‌دانند،

دانشجویانی که رنگ‌های شاد خلقت را در ظاهر خود سپاس می‌دارند،

دانشجویانی که با محاسبه‌ی حروف اضافه، سخن می‌گویند،

دانشجویانی که قاعده مند، فکر می‌کنند،

دانشجویانی که برای هر سوالی، چندین پاسخ متفاوت قایلند،

دانشجویانی که عصبانیت خود را به تاخیر می‌اندازند،

دانشجویانی که شان را بر قدرت مقدم می‌شمارند،

دانشجویانی که در رفتار قابل پیش‌بینی‌اند،

دانشجویانی که معنای تناسب،درصد و کار تدریجی را می‌دانند،

دانشجویانی که برای افزایش قدرت کشور، تامل می‌کنند،

دانشجویانی که برای جلب اعتماد دیگران، حتی در نگاه کردن دقت می‌کنند و

به دانشجویانی که دغدغه‌ی وفای به عهد، آنها را شب از خواب بیدار می‌کند.»

قسمت هایی از کتاب را می‌توانید در لینک زیر بخوانید:

فرهنگ علمی | از کتاب عقلانیت و توسعه یافتگی ایران

پسانوشت: در مورد آن قمت از متن که نوشته شده است «دانشجویانی که برای 40 سال آینده خود برنامه دارند» نظر شخصی متفاوتی دارم. برداشت های شخصی و خوانده هایم در این زمینه نشان می‌دهند به جز یک طرح کلان و مسیری کلی نمی‌توان برنامه دقیقی برای 40 سال خود تهیه کرد.