This is such a rapidly moving infection that losing a few days is bad, and losing a couple of weeks is terrible. Losing two months is close to disastrous, and that’s what we did

Ashish Jha

کرونا ویروس الان دیگر قوی سیاه نیست. به وقوع پیوست و ازین پس می‌توان تصور کرد که پاندمی ها واقعا از رگ گردن به انسان نزدیک ترند و آن هارا باید جدی گرفت.

( اصلاحیه تاریخ 21 فروردین: نگاهی به سایت ریسک بریتانیا انداختم و متوجه شدم که پاندمی ها جزو ریسک های بزرگِ محتمل برای 5 سال آینده از سال 2017 بوده‌اند. پس حتما پاندمی قوی سفید است)

وقتی قویی سیاه می‌بینیم‌، دیگر خود به خود می‌دانیم قو ها همگی سفید نیستند و می‌رویم تا فرض هایمان راجع به دنیا را بررسی کنیم. اندک هوشمندی لازمه چنین کاری است.

چنین بیماری هایی شاید یک خوبی دارند و آن هم این که پر سر و صدا هستند و شما می‌توانید ببینید اگر جلویش را نگیرید، در عرض چندین هفته به چه وضعیت خانمان براندازی دچار خواهید شد.(با یک فرض بدیهی که شما عاقل و بالغ هستید و از میزان هوشی بهره‌مند هستید که احتمالا اثرات فراگیر و مخرب سیستماتیک را درک می‌کنید)

ترس اصلی من از اثرات اقتصادی این ویروس یا هر شوکی است که ما در برابر آن خود را به خواب خرگوشی می‌زنیم. شاید هم خوابی چند فصلی باشد نه مثل خرگوش، بلکه به مانند خرسی بزرگ. زمان هم همیشه مانند شاهدی صادق است و ساکت تا ببینید چطور خودمان را به کام نابودی می‌کشیم.

اثرات نامرئی و به تاخیر افتاده از دست دادن زمان مناسب برای عکس العمل در برابر مسائل ساده یا بغرنج چیست؟