امروز گپ و گفت عادل طالبی و محمدرضا شعبانعلی عزیز را گوش کردم. (لینک)

یکی از مواردی که مطرح شد این بود که بن بست نباشیم، یعنی افراد آخر سر نرسند به خود ما، به چیزی فراتر هم وصل شوند. خب این هم عمل کردن من به این توصیه.

محمدرضا یک جایی هم در اواخر گفت که با وجود اینکه عادل طالبی را تا آن روز ندیده بود، اما همدیگر را می‌شناختند. قبلا هم اشاره کرده بودم که با وجود فضای دیجیتال، سطح گفت و شنود ها و معاشرت هایمان دست خودمان است.

بهترین توصیف از بهشت : «لا یسمعون فیها لغوا»

«در آن سخن لغو و بیهوده نمی‌شنوی»