نوشته‌های بهنام فلاح

من، زندگی و اقتصاد

شروع مجدد روزنوشته‌ها؛ رهایی از چنگال آکراسیا؟

بدون دیدگاه

از آخرین نوشته ام در روزنوشته‌ها، نزدیک به چهار و نیم ماه می‌گذرد.

برای کسی که خودش را مشتاق خواندن و نوشتن می‌داند، این فاصله زمانی با هرتوجیهی، شرم‌آور است. خواستم اعلام شرمساری ام در اینجا ثبت شود که دستاویزی الزام‌آور باشد برای اصلاح رویه ام.

خب دلیل این همه غیبت در روزنوشته ها چه بود؟

مهمترین نکته این بودکه در حال منتقل کردن زندگی از شهری به شهر دیگر بودم. قبل از اینکه نتایج نهایی کنکور ارشد اعلام شود، حدس می‌زدم که قرار است به تهران بروم. کم کم شروع کردیم به پیداکردن خانه. داستان پیدا کردن خانه یک تراژدی طولانی شده بود که خوشبختانه پایان اش خوب از کار درآمد. همین چند سطر بالا را که از نظر گذراندید، تا اواسط مهرماه زمان مرا گرفته بود. بعد از آن هم چند روزی طول کشید تا لوازم و اسباب مورد نیاز را بخریم و خانه رنگ و بویی بگیرد. بعد از آن هم مشغول تحویل پروژه و تمرین.

حالا شما اثر آکراسیا را هم در نظر بگیرید. آکراسیا به زبان خودمان می‌شود اهمال کاری. این عمل به قدری در تاریخ بشر سابقه داشته که لغت یونانی برایش موجود است. با این خیال که ما در این دام تنها نیستیم شاید بتوان اندکی از غم انگیز بودن داستان کم کرد اما راهکار از سبک کردن فشار روانی حاصل نمی‌شود.

دستور العملی برای غلبه بر اهمال کاری

 برای عبور از آکراسیا به آنکراسیا (تسلط بر نفس)، لازم است مراحلی را طی کنیم که من از فصل 14 کتاب  خرده عادت ها برایتان به طور خلاصه نقل می‌کنم:

اول این‌که اعمال آینده خودمان را طراحی کنیم. برای اینکه پس انداز را عقب نیندازیم، کیف پول یا کارت بانکی را بخودمان بیرون نبریم یا از همان اول مقدار پس انداز را در یک حساب بلوکه قرار دهیم. نویسنده رفتار بعدی خود باشیم نه قربانی آن.

دوم اینکه یک کار را تا حد امکان باید ساده کرد تا شروع آن سخت نباشد. برای مثال من تصمیم گرفتم تا با یک متن 500 کلمه ای برگردم و نوشتن را شروع کنم چون نیروی اصطکاکی که مانع شروع یک کار می‌شود، عملا در ابتدای آن است.

سوم هم مشخص کردن و به کار بستن مقاصد اجرایی. من با خودم تصمیم گرفتم که با تمام مشکلات بنشینم و وبلاگ را در اولین ساعات آذرماه به روز رسانی کنم. تعیین زمان بندی مشخص، احتمال محقق شدن آن هارا افزایش می‌دهد.

به طور کلی مغز ما پاداش های نقد و کوتاه مدت را ترجیح می‌دهد به پاداش های بلند مدت. برای این‌که از چنگال آکراسیا به آغوش انکراسیا پناه ببریم لازم است تا زمان بگذاریم و به خودآگاهی بیشتری در اعمال مان برسیم.

فصل 14کتاب «Atomic Habits»  اثر جیمز کلیر در این مورد است که اگر دوست داشتید، مطالعه کنید. همچنین وبسایت خوب ترجمان بخشی از ترجمه این کتاب را تحت عنوان «سابقه اهمال کاری بشر به یونان باستان میرسد» ترجمه کرده است که من به دلیل مشکل اینترنت این روز ها نتوانستم لینک آن را پیدا کنم اما مطمئنا پس از چند روز با جست و جو در گوگل می‌توانید آن مطلب را هم بخوانید.



دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *