شناور شدن زبان، نشانۀ فقدانِ اندیشههای فلسفی و عقلانی در زیربنای جامعه است و جامعهای که در آن اندیشۀ حکیمان و فرزانگان نقشی نداشته باشد، بهناگزیر بازیچۀ خودکامگان و عوامفریبان است.
مفلس کیمیافروش، دکتر شفیعی کدکنی
ترم پیش درس اقتصاد کلان 1 با خانوم دکتر یوسفی داشتم. مطالب درسی کلاس سخت و ثقیلی بود اما روان و آموزنده. یک بار ایشان سر کلاس گفتند که:
وظیفه ما برگرداندن معنی کلمات به آن هاست.
این که چنین کاری شاید کوچک به نظر برسد ولی بس زحمت و شجاعت میخواهد.
یادم است که در قسمتی از کتاب «مفلس کیمیافروش» دکتر شفیعی کدکنی هم به حرمت واژهها اشاره شده بود. کتاب الان پیشم نیست تا متن دقیق را اینجا قرار دهم اما چنین نوشته شده بود که در جوامع دموکراتیک، نمیتوان کلمات را شناور کرد. کلمات هم حریمی دارند.
تجاوز به حریم کلمات گناهی نابخشودنی به شمار میآید.
نمیتوانی به دربان بگویی کلنل، یا به کشیش خرده پایی بگویی پاپ.
احتمالا زبان مفهومی است که از مطالعۀ در آن میتوان به میزان رعایت حقوق و آزادیهای فردی و اجتماعی موجود در آن جامعه پی بُرد.
قبلا هم یک متن در مورد کلمات نوشته بودم: «خدایی حسود»
[…] حریم کلمات […]
[…] حریم کلمات […]